XXII DIECEZJALNE SPOTKANIE MISYJNE RÓŻ ŻYWEGO RÓŻAŃCA W KOŚCIELE PW. BŁ. KAROLINY W TARNOWIE


W sobotę 28 października 2023 r. w kościele pw. bł. Karoliny Kózkówny w Tarnowie miało miejsce XXII Diecezjalne Spotkanie Misyjne Róż Żywego Różańca. Przybyło na nie 1200 osób z 95 parafii diecezji tarnowskiej. Najwięcej, bo niemal sto osób przybyło z dekanatu krynickiego, a towarzyszyło im dwóch księży z księdzem dziekanem na czele. Spotkanie wpisało się w 50-lecia zaangażowania misyjnego diecezji tarnowskiej, jak i 25-lecie męczeńskiej śmierci ks. Jana Czuby.

Eucharystii koncelebrowanej przez 50 kapłanów przewodniczył biskup Artur Ważny. W homilii nawiązał do „domowników Boga”, o których mówi św. Paweł, uświadamiając wszystkim, że są takowymi domownikami, nie tylko Boga, ale i Kościoła. To nas ukierunkowuje na innych, by oni stali się mieszkańcami domu, którym jest Kościół. Kaznodzieja przypominał również, że misje to wyzwanie dla tych, którzy wierzą w Chrystusa, bo tylko wtedy będą mieć skarb, którym sie podzielą.

W imieniu Kościoła tarnowskiego główny celebrans i kaznodzieja podziękował wszystkim, którzy w duchu wspólnoty z misjonarzami, wspierają ich pracę.

Specjalnym gościem spotkania był ks. Bogdan Piotrowski, który specjalnie przyjechał z Republiki Konga. W spotkaniu wziął udział również ks. Łukasz Niemiec z Kazachstanu, składając przed zebranymi swoje misjonarskie świadectwo. Obecny był również dyrektor krajowy Papieskich Dzieł Misyjnych, który zwrócił się do uczestników z podziękowaniem za stałą współpracę misyjną w ramach Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary, u którego początku stoi Paulina Jaricot.

Oczyma wyobraźni uczestnicy przenieśli się do Republiki Konga, wspominając ks. Jana Czubę w kontekście 25-tej rocznicy jego męczeńskiej śmierci. We wprowadzeniu do tego historycznego spotkania padły słowa, że w kadrze historii wyznaczonej przez 50 lat ofiarnej posługi tarnowskich fideidonistów, postać ks. Jana Czuby jawi się jako ścięty kwiat, który jest wyzwaniem nie tylko dla Kościołów kongijskiego i tarnowskiego, ale i dla całej wspólnoty Kościołów lokalnych w Polsce. Zaprasza bowiem do złożenia daru wiary dla całego Kościoła powszechnego. Uczestnicy mogli też zobaczyć film nakręcony przez księży salezjanów pt. „Tata z Małopolski” Spotkanie zakończyło się uroczystą modlitwą różańcową.

Uczestnicy modlili się za misje i misjonarzy na poszczególnych kontynentach, za chrześcijan prześladowanych i o pokój, zwłaszcza w Ukrainie.

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

W dniu 25 rocznicy śmierci ks. Jana Czuby tarnowskiego misjonarza odbyła się w tarnowskim seminarium Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. "Ewangelizacja misyjna pierwszą posługą Kościoła"

 

Kościół od samego początku realizuje nakaz misyjny "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu". Choć każdy chrześcijanin posłany jest, aby być świadkiem Chrystusa w swojej codzienności to jednak Kościół nie zapomina również o tych, którzy o Ewangelii jeszcze nie usłyszeli. Niesiemy Słowa Życia na krańce świata, słowem i czynem głosząc przez to orędzie o Zbawieniu, które dokonało się w Jezusie Chrystusie. Kościół tarnowski w sposób szczególny odznacza się na tej płaszczyźnie od ponad 50 lat posyłając duchownych i świeckich w najróżniejsze zakątki świata.

Wykłady i referaty wygłoszone podczas Konferencji Naukowej wskazywały naturę działalności misyjnej Kościoła, trudności jakie napotyka w realizacji tego działania oraz przedstawiały problematykę badań naukowych nad zagadnieniami z misjologii oraz teologii. Konferencję otworzył dziekan WTST ks. dr hab. Marek Kluz, prof. UPJP2, a słowo wstępne powiedział biskup tarnowski dr Andrzej Jeż.

Konferencja podzielona została na dwie części.

Pierwszą z nich pt. "Misje u korzeni" poprowadził ks. prof. dr. hab. Józef Stala, a prelegentami tej części byli:
ks. prof. dr hab. Sławomir Stasiak - Rektor PWT we Wrocławiu
ks. prof. dr hab. Leon Nieścior - WT UKSW w Warszawie
O. dr Ryszard Szmydki, O.M.I. - Podsekretarz Dykasterii ds. Ewangelizacji
ks. prof. dr hab. Janusz Królikowski - WTST UPJPII w Krakowie
ks. dr hab. Andrzej Pietrzak, prof. KUL - WT KUL Jana Pawła II w Lublienie

Druga część zatytułowana "Misje na szlaku - refleksja duszpasterska" poprowadzona była przez ks. dr hab. Grzegorza Barana, a prelegentami tej części byli:

ks. prof. dr hab. Jarosław Różański - WT UKSW w Warszawie
Biskup Kielecki dr Jan Piotrowski
Biskup Pomocniczy Diecezji Tarnowskiej mgr lic. Leszek Leszkiewicz
ks. dr Krzysztof Czermak - Dyrektor WYdziału Misyjnego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie 

Zapraszamy do obejrzenia relacji fotograficznej.

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

Wczoraj 26.10.2023 r. Komisja Episkopatu Polski ds. Misji przyznała medale "Benemerenti in Opere Evangelizationis". Uroczystość odbyła się w budynku Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.

 

W tym roku jednym z odznaczonych jest Kościół Tarnowski, który dostał medal za zasługi w dziele ewangelizacji. To odznaczenie jest szczególne zwłaszcza, że nasza diecezja przeżywa w tym roku 50-lecie wyjazdu pierwszych swoich kapłanów na misje. Jak podkreśla biskup Jan Piotrowski przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji: Medal dla Diecezji Tarnowskiej jest wyrazem uznania. To jest wdzięczność za wiarę całego Kościoła, wszystkich, którzy tworzą to ogromne dzieło. 

Medal "Benemereti" przyznawany jest w czterech kategoriach: „za zasługi w dziele misyjnym”, „pomoc modlitewna i duchowa”, „pomoc materialna i finansowa misjom” oraz „informacja medialna”.

 

Nagrodzeni Medalem w 2023 r.

Kościół Tarnowski

W 2023 r. przypada 50 rocznica wyjazdu misjonarzy fideidonistów z diecezji tarnowskiej na misje do Konga Brazzaville. Przez cały ten czas grupa 31 misjonarzy ofiarnie pracowała na różnych placówkach w kraju. Obecnie misjonarze fideidoniści pracują w 12 krajach w Republice Konga, Argentynie, Republice Środkowoafrykańskiej, Kamerunie, Peru, Republice Południowej Afryki, Boliwii, Brazylii, Czadzie, Kazachstanie, Ekwadorze, Kubie. We wspomnianych 12 krajach znalazło się w posłudze dokładnie 150 księży tarnowskich. Opatrzność sprawiła, że swoje pastoralne zadania podejmowali w 150 parafiach czterdziestu dwóch Kościołów lokalnych. Trzeba dodać, że tę posługę poszerzają, przedstawicielki i przedstawiciele zgromadzeń zakonnych oraz osoby świeckie.

Bp Jerzy Mazur SVD

W latach 1983-1986 był misjonarzem w Ghanie, od 1986-1988 r. pracował na Białorusi i w latach 1988-2002 na Syberii. W latach 2011-2021 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Uporządkował dokumentację Komisji Misyjnej. Zorganizował kilka sympozjów naukowych poświęconych misjom. Przygotował i przeprowadził IV Krajowy Kongres Misyjny. Wskrzesił działalność Krajowej Rady Misyjnej i przewodniczył jej pracom. Propagował misje poprzez publikacje książkowe dla młodzieży i dorosłych. Powołał do istnienia Kapitułę Medalu Benemerenti. Aktywnie udzielał się w mediach (telewizja, radio, internet, gazety) publicznych i katolickich, udzielał wywiadów zachęcając do zaangażowania misyjnego wszystkich wiernych. W diecezji ełckiej zorganizował dwa kongresy misyjne. Wspierał finansowo misjonarki i misjonarzy nie tylko z własnej diecezji. W 2023 r. bp Jerzy Mazur SVD obchodził Jubileusz 25 -lecia sakry biskupiej. O. Krzysztof Ziarnowski SVD, ze Zgromadzenia Słowa Bożego
W 1987 r. wyjechał do pracy misyjnej w Angoli. Jego pierwszą placówką była stacja misyjna N’zeto. W 1990 r. skierowano go na kolejną placówkę w Tozumboco. Później pracował w Kakulamie (2006-2010), Kakolo (2019). Do 2006 r. był przełożonym misji Luanda. Wybudował kościół w Openga, w parafii Tafeto. W 1990 r., w czasie trwającej wojny domowej w Angoli, o. Krzysztof jechał z chorą dziewczynką i jej mamą do szpitala. Najechał na minę przeciwczołgową i samochód wyleciał w powietrze. Mama dziecka zginęła na miejscu. O. Krzysztof odniósł liczne obrażenia i stracił dużo krwi. Kiedy zauważył, że małe dziecko zostało na miejscu wypadku i może się spalić, ostatnimi siłami pobiegł po nie. Przez 20 km niósł na plecach dziewczynkę, dzięki czemu uratował jej życie. Sam zemdlał z wycieńczenia. Dziecko przeżyło, a on do dziś nosi czarne blizny. W 2017 r. został wybrany do zarządu Prowincjalnego, a od 2020 r. jest wiceprowincjałem Prowincji Angolańskiej SVD. Przez całe swoje misyjne życie o. Krzysztof pokazał niesamowitą determinację i miłość do bliźniego, pracując nieustannie nad odnawianiem i rozbudową świątyń oraz placówek edukacyjnych, zwłaszcza w miejscach takich jak Kakulama czy Kakolo. Jego prace budowlane nie były jedynie symbolicznym odnawianiem budynków, ale przede wszystkim były środkiem do odbudowy ducha społeczności po straszliwej wojnie domowej. Fundamentem jego posługi duszpasterskiej o. Krzysztofa Ziarnowskiego SVD była determinacja w formację katechistów. Poświęcenie, z jakim organizował kolejne kursy dla nich oraz dojeżdżał do wspólnot odciętych przez pola minowe, pokazuje ogromną odwagę i determinację w służbie Ewangelii. Jako organizator życia parafii oraz różnych wspólnot, o. Krzysztof stał się filarem dla lokalnej społeczności. Jego inicjatywy takie jak budowa studni, szkół czy ośrodków zdrowia znacząco przyczyniły się do poprawy warunków życia wielu ludzi. Działania, które podejmował nie były jedynie projektem charytatywnym, ale realnym dowodem na to, jak głęboko zakorzeniona jest jego wiara i jak bardzo pragnie on służyć innym. O. Krzysztof jest nie tylko kapłanem, ale również liderem, budowniczym, nauczycielem, formatorem i przede wszystkim człowiekiem wielkiego serca. Jego prace w Angoli stanowią niezatarty ślad w historii lokalnych społeczności

KATEGORIA I

Pani Maria Kryś, zelatorką Koła Przyjaciół Misji parafii NMP Wspomożenia Wiernych, diecezja gliwicka

Wspólnota pomagająca misjom powstała 12 lutego 1993 r. za zgodą ówczesnego proboszcza ks. Brunona Plocha i w oparciu o Prokurę Misyjną Misjonarzy OMI. Następnie dołączyła do Papieskich Dzieł Misyjnych w diecezji gliwickiej. Maria Kryś wzięła udział w 6 sesjach Szkoły dla animatorów misyjnych w Prokurze Misyjnej Misjonarzy Oblatów Maryi w Poznaniu. Wraz z ks. Konradem Kołodziejem, dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych w diecezji gliwickiej uczestniczyła w tygodniowej szkole dla animatorów misyjnych w Skorzeszycach. Jest zelatorką koła misyjnego, którego zadaniem jest pomoc modlitewna dla misji i misjonarzy. W każdy pierwszy piątek miesiąca organizuje spotkania modlitewne oraz uczestniczą w Eucharystii, którą ofiaruje w intencji misji świętych i misjonarzy. Członkowie Koła Przyjaciół Misji modlą się za misje, biorą udział w dniach skupienia oraz spotkaniach rejonowych oblackich i Papieskich Dzieł Misyjnych, a także w czuwaniach w Częstochowie. Maria Kryś zaprasza na spotkania grupy misjonarzy, którzy opowiadają o swojej posłudze na placówkach misyjnych. Misjom i misjonarzom pomaga też materialnie, przekazując ofiary oraz różańce, szaty liturgiczne, rzeźbione krzyże wykonane przez członka naszej Wspólnoty. Organizuje kiermasze z naszych robótek (stroiki, palmy) a dochód ze sprzedaży przekazuje na misje. W to dzieło włącza się cała parafia. Koło kontynuuje akcję grosiki dla Afryki i organizuje Kolędników Misyjnych. Członkowie wspólnoty zbierają makulaturę oraz zużyte znaczki i okulary, które przekazują werbistom. Przez 30 lat działalności misjonarze podarowali kołu wiele pamiątek i eksponatów z różnych kontynentów i z tych pamiątek stworzono misyjne muzeum.

Siostra Zygmunta Kaszuba ze Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus

Siostra Zygmunta do pracy misyjnej w Burundi (Afryka) wyjechała w grudniu 1973 r., po bezpośrednim przygotowaniu w dziedzinie języka francuskiego i medycyny tropikalnej, by tam założyć pierwszą placówkę misyjną Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciatka Jezus. Jako pierwsza z misjonarek rozpoczynała opiekę nad chorymi w małym punkcie sanitarnym w Musongati. Pod okiem Sługi Bożej dr. Wandy Błeńskiej organizowała opiekę nad osobami dotkniętymi trądem. Po śmierci jedynego dentysty w kraju, leczyła również zęby. Dzięki Opatrzności Bożej razem z Bratem Marcelim Ślusarczykiem OCD zbudowała Centrum Zdrowia w Musongati, które przemienione w szpital, działa prężnie do tej pory. W 1989 roku z powodu choroby musiała powrócić do kraju. W czasie przedłużonego leczenia, zorganizowała i przy pomocy Władz Miasta Torunia rozbudowała Centrum Pielęgnacji Caritas (przy kościele pw. Św. Maksymiliana), gdzie znalazły wsparcie osoby z niepełnosprawnością, przewlekle chorzy, dzieci, bezdomni oraz anonimowi alkoholicy. Dla dzieci i osób niepełnosprawnych wybudowała na Pojezierzu Brodnickim Ośrodek Wypoczynkowy. Cały czas służyła misjom. Należała do Krajowej Rady Misyjnej. Udzielała się też w Komisji Misyjnej przy Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce. Pełniąc funkcję przewodniczącej (1995-2011), organizowała formację misyjną dla sióstr zakonnych z różnych Zgromadzeń oraz utrzymywała kontakty z polskimi misjonarzami. W międzyczasie w licznych parafiach głosiła prelekcje, dzieląc się wiarą i miłością do Boga oraz troską o ludzi najbiedniejszych; brała udział w audycjach radiowych i telewizyjnych (Radio Maryja, TVP1); zbierała środki finansowe na dzieła misyjne, utrzymując kontakt z Ofiarodawcami. W 2018 r. powróciła do Burundi, by zająć się dziećmi pozbawionymi warunków do rozwoju. Dzięki zjednoczeniu wielu serc Ofiarodawców, udało się Siostrze w 2023 r. ukończyć budowę Szkoły Podstawowej w Gitega - Songa, w której będzie mogło się uczyć około 700 dzieci.

Siostra Aniela Banaś ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej

Urodziła się 4 sierpnia 1938 r. Na misjach pracowała od 1964 r.: najpierw w Zambii, a potem w RPA, gdzie w 1966 r. złożyła profesję wieczystą. Przez wiele lat na różnych placówkach Zgromadzenia ofiarnie opiekowała się sierotami w domach dziecka i prowadziła przedszkola, a potem – aż do roku 2023 – pomagała w różnych pracach młodszym siostrom misjonarkom. Mimo słabego zdrowia pozostała na swoim „posterunku misyjnym” przez 58 lat, a w maju bieżącego roku powróciła do Polski. Nadal żyje misjami modląc się za misjonarzy.

KATEGORIA II

Pani Magdalena Kołtyś, katechetka

Katechetka pochodząca z Archidiecezji Lubelskiej i posługująca na jej terenie. Od kilku miesięcy pełni funkcję pierwszej w historii nowego dzieła, prezes Fundacji „Na krańce świata”, której celem jest pomoc misyjna. Nadzoruje też działalność niedawno utworzonego portalu misjomat.org. Niezwykle oddana sprawie animacji misyjnej i dziełu misyjnemu. Od wielu lat blisko i twórczo współpracuje z Papieskimi Dziełami Misyjnymi w Polsce oraz z lokalnymi dziełami, promującymi misje, przedsięwzięcia Archidiecezji Lubelskiej oraz z MIVA Polska. Uczy katechezy w niełatwej, typowo męskiej szkole o profilu samochodowym. Mimo wymagającego terytorium akcji katechetycznej, wytrwale i umiejętnie, od dłuższego czasu, organizuje coroczne rekolekcje dla swoich uczniów, zazwyczaj wplatając w dni skupienie wiele elementów o tematyce misyjnej. Bardzo często zaprasza na katechezę misjonarzy i wolontariuszy misyjnych. Od wielu lat współuczestniczy w redagowaniu materiałów liturgiczno-duszpasterskich, publikowanych przez Papieskie Dzieła Misyjne w Polsce. Bierze udział w kiermaszach oraz sama je organizuje wraz z uczniami, dochód ze sprzedaży w całości przekazując dla misjonarzy. Duchowy Patronat Misyjny Księży Sercanów Powstał w 1992 r. jako jedna z form działalności kleryckiego koła misyjnego w obrębie wydawanego przez Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach czasopisma dla chorych „Wstań”. Ideą Duchowego Patronatu jest zjednoczenie ludzi w modlitwie za misje i utworzenie z nich zaplecza dla polskich Sercanów pracujących na misjach. Każdej osobie jest przydzielany jeden z krajów misyjnych (Kongo, RPA, Kamerun, Indonezja, Filipiny, Indie, Finlandia, Białoruś, Mołdawia i Ukraina). Członkowie odmawiają codziennie akt ofiarowania, modlitwę i ofiarowanie cierpień w intencji misji. W III niedzielę m-ca jest sprawowana Msza św., a w piątki polecani są oni modlitwom alumnów. Obecny Patronat duchowy liczy 340 członków.

Ks. mgr Jerzy Piluś

Od 1997 r. z wielkim zaangażowaniem pracował na Kaukazie (Azerbejdżan – 3,5 roku; Abchazja – 5 lat, Gruzja – 5 lat w Caritas, następnie wrócił do Abchazji). Nie dbał o swe warunki życiowe, bardzo angażował się w życie swych parafian. Organizował dla nich pomoc materialną z Polski. Będąc obecnie w Polsce nadal służy misjom. Chętnie animuje, formuje misyjnie dzieci i młodzież w szkołach i parafiach diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej.

KATEGORIA III

Pan Wacław Bajer


Pan Wacław z Piekar Śląskich należy do hojnych darczyńców misji. W roku 2023 przekazał środki na następujące projekty pomocowe:
12 maja 2023 r. – 12 000 PLN z przeznaczeniem na szkołę sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Gitega Songa w Burundi (budowa rusztowania i 2 tanków na wodę deszczową);
22 maja 2023 r. – 12 000 PLN z przeznaczeniem na zakup mleka w proszku dla uczniów szkoły podstawowej w Gitega Songa w Burundi (jest to konieczne ze względu na braki żywieniowe wśród dzieci);
23 maja 2023 r. – 40 000 PLN z przeznaczeniem na budowę nowej szkoły krawieckiej dla dziewcząt w But w Papui Nowej Gwinei. Darowiznę otrzymał ks. Marek Sobotta.
15 czerwca 2023 r. na konto Dzieła Pomocy „Ad Gentes” wpłynęły następujące darowizny po 10 000 PLN każda na:
1. Dożywianie dzieci w slumsach w San Antonio w Paragwaju. Projekt pomocowy prowadzą siostry michalitki;
2. Wyżywienie dzieci w Domu Nadziei w Runzewe w Tanzanii prowadzonym przez siostry elżbietanki;
3. Dożywianie dzieci w Esseingbot w Kamerunie prowadzone przez siostry Opatrzności Bożej;
4. Dobudowa Sali konsultacyjnej w Ośrodku Zdrowia sióstr michalitek w Bétaré-Oya w Kamerunie.
5. Paczki żywnościowe i środki higieny dla Homses w Syrii dla co najmniej 30 rodzin, którym pomagają Ojcowie Jezuici oraz ks. Ryszard Bordzan, kapłan diecezjalny.

3 lipca przekazał Dziełu Pomocy „Ad Gentes” 12 000 PLN (słownie: dwanaście tysięcy złotych) na dwa projekty:
1. Zakup lekarstw na malarię i inne choroby dla ubogich leczonych w Ośrodku Zdrowia, który prowadzą siostry misjonarki ze Zgromadzenia Najświętszej Duszy Chrystusowej w Bertoua w Kamerunie.
2. Zakup młyna (młynka) do mielenia ziarna (głównie kukurydzy) dla Domu Dziecka „Carp” w Pagounda w Togo.

11 września p. Wacław przekazał po 10 000 złotych na projekty:
1. Zakup lekarstw dla podopiecznych Ośrodka Zdrowia w Balengou w Kamerunie prowadzonego przez siostry michalitki
2. Zakup potrzebnych lekarstw dla ubogich w Ośrodku Zdrowia prowadzonym przez siostry kanoniczki w Gatara w Burundi.

Do tej pory p. Wacław Bajer przekazał na pomoc dla misji kwotę 146 000 złotych (słownie: sto czterdzieści sześć tysięcy złotych).

Komitet Pomocy Polskim Misjom z Ottawy

Działa od ponad 40 lat reagując na apele polskich misjonarzy o pomoc dla misji. Grupa emerytów powstała w 1974 r. by pomagać polskiej misjonarce. Wydaje też biuletyn misyjny od 1976 r. angażując w pomoc materialną Polonię w Kanadzie. Członkowie Komitetu pracują bez wynagrodzenia, a wszelkie prace i spotkania odbywają się w domach prywatnych. Bardzo ciekawy przykład rozwoju ukazują różne inicjatywy, których celem jest zwiększenie możliwości pozyskiwania pieniędzy na misje. Dobrowolne ofiary indywidualne dość szybko okazały się niewystarczalne. Swój wkład wnosiły też pewne organizacje, takie jak Federacja Kobiet Polskich w Kanadzie, Koło Przyjaciół Harcerstwa albo Koło Pań przy SPK. Prośby o pomoc były jednak coraz większe. Tradycją parafii polonijnych są spotkania po niedzielnych mszach świętych. W ottawskiej parafii św. Jacka osoby, które chcą się na chwilę spotkać i porozmawiać, mogą usiąść w podziemiach kościoła, wypić kawę lub herbatę oraz poczęstować się ciastem. W dość szybkim czasie zrodził się pomysł, żeby od czasu do czasu ciasto, które i tak jest komercyjnie sprzedawane, upiekły osoby, które w ten sposób chcą pomóc misjom. Dochód ze sprzedaży ciasta jest przeznaczany na fundusz misyjny. Z czasem przyjęła się praktyka, że dzieje się tak dwa razy w roku. Niekiedy w podobny sposób fundusz wspierany jest ofiarami z innych wydarzeń „kuchennych”. Z czasem pojawił się oryginalny sposób pozyskiwania pieniędzy. Zaproponowano, aby zamawiać msze św. za spokój duszy zmarłych nie we własnej parafii, ale wysyłać je do odprawienia na misjach. Później formułę tę poszerzono na inne ofiary składane na misje „zamiast kwiatów” na pogrzeb. Następnie przyjęła się forma składania życzeń z okazji Bożego Narodzenia bądź Wielkanocy. Aby zaoszczędzić na wysyłaniu kartek, w biuletynie podaje się, kto pozdrawia kogo, a pieniądze przekazuje się na fundusz misyjny. Ofiar szuka się również przez organizowanie różnych bazarów czy loterii. Próbowano też z misyjną „sprzedażą garażową”. Niekiedy udawano się z wyprzedażą rzeczy polonijnych bądź dewocjonaliów do innych parafii. Dla przykładu, w 2013 r. Komitet wysłał 47 155,58 dolarów na pomoc dla 60 misjonarzy z 20 krajów. Komitet przepracował bezinteresownie ok. 4000 godz. Odbyło się jedno zebranie ogólne i pięć zebrań zarządu. Przez 40 lat Komitet zebrał i przekazał na misje 1,45 mln dolarów.

Państwo Lucyna i Marcin Heimowscy

Państwo Lucyna i Marcin Heimowscy, przez swoje ofiary pokrywali w co najmniej 80% realizowanych przez parafię w Rumi projektów misyjnych. To ludzie głęboko wierzący, o niebywale wrażliwym sercu, a jednocześnie o wielkiej skromności. Od początku istnienia parafii organizowana była pomoc krajom misyjnym. Przez kilkanaście lat parafia pomagała diecezji Campo Maior w Brazylii, a od 2012 r. wspiera kraje afrykańskie: Nigerię, Czad, Tanzanię, Republikę Środkowej Afryki, Wybrzeże Kości Słoniowej oraz Sudan Południowy. W tych państwach zbudowano 33 studnie, zakupiono łódź motorową, zbudowano i wyposażono szkołę w Uyo, zbudowano szkołę na pograniczu Kamerunu i Nigerii, zbudowano w Bouar w RŚA Ośrodek Szkolenia dla Osób Niepełnosprawnych, zakupiono 20 wózków inwalidzkich dla parafii w N’Jamenie w Czadzie, przez 5 lat przekazywaliśmy środki na żywność i lekarstwa dla uchodźców w Juba w Sudanie Południowym. Parafia ufundowała 154 obrazy Bożego Miłosierdzia dla parafii w trzech diecezjach w Afryce. Od pięciu lat 128 dzieci ze szkoły w Uyo otrzymuje stypendia. Obecnie buduje (od listopada 2022) szkołę w Yambio.

KATEGORIA IV

Wydawnictwo „Jedność” Kielce

Diecezjalne Wydawnictwo „Jedność” z Kielc od 10 lat współpracuje z Komisją Episkopatu Polski ds. Misji oraz Dziełem Pomocy „Ad Gentes”. Wydawnictwo wspiera misje drukując materiały, książki, albumy misyjne po kosztach produkcji. Staraniem wydawnictwa, zwłaszcza w latach 2014-2015 ukazało się wiele cennych pozycji książkowych promujących misje. Wydawnictwo wydało „Modlitewnik misyjny”, który rozszedł się w nakładzie 18 tys. egzemplarzy. Opublikowało także książki dla dzieci: „Z Maryją na misjach”, „Ze świętymi na misjach”, „Z polskmi misjonarzami w świecie”, skierowane do dzieci w wieku szkolnym, „Listy do młodych uczniów-misjonarzy” – książka zaadresowana do młodzieży oraz ostatnio „Mały Katechizm Misyjny” – dla młodzieży i dorosłych. Wydawnictwo „Jedność” zawsze daje najniższe ceny za druk, pomaga w opracowaniu szaty graficznej książek i albumów. Od 10 lat jest głównym sponsorem nagród książkowych dla uczniów szkół podstawowych, uczestników Konkursu „Mój szkolny kolega z misji”. Każdego roku przekazuje książki i albumy o wartości ponad 10 tys. złotych. „Echo z Afryki i innych kontynentów” Echo z Afryki jest czasopismem wydawanym przez Zgromadzenie Sióstr misjonarek św. Piotra Klawera od 1891 r. Jest najdłużej wydawanym czasopismem misyjnym na rynku. Informuje o kwestiach ewangelizacji na wszystkich kontynentach i zachęca czytelników do czynnej współpracy w niesieniu pomocy najbardziej potrzebującym, zwłaszcza w krajach misyjnych.

Rozgłośnia Archidiecezji Przemyskiej Radio Fara


Jest katolicką, lokalną rozgłośnią o statusie nadawcy społecznego. Rozgłośnia, której profil można określić jako religijno-społeczny, jest integralną częścią struktur Archidiecezji Przemyskiej. Prowadzi systematyczne audycje misyjne. Redaktorzy często zapraszają do rozmowy o misjach misjonarzy fideidonistów i zakonnych. Przygotowują wywiady o tematyce misyjnej, reportaże z krajów misyjnych, zachęcają do wsparcia misji, systematycznie informują o stałych wydarzeniach misyjnych i akcjach pomocy misjom prowadzonych przez Dzieła Misyjne w Polsce i różne organizacje. Nie brakuje na antenie Radia Fara misyjnych programów formacyjnych dla dzieci (np. Wyprawa misyjna dzieci Archidiecezji Przemyskiej po Afryce i Ameryce). Rozgłośnia wielokrotnie angażowała się w promocję akcji i ich przeprowadzanie np. „Adopcja serca” i zbiórka makulatury na budowę studni w Afryce.

 

Jeśli chcesz się dowiedzieć więcejzajrzyj tutaj:

https://rdn.pl/212864/medal-dla-kosciola-tarnowskiego-spiewajaco-podziekowali-tarnowscy-misjonarze-zdjecia-lista-nagrodzonych/?fbclid=IwAR2dONy4q4296wvgpKrlkniqcrFfy2Znz8JbGowiGSlV3XzJQETum7Ba4bE

 

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

Nie słowa, a czyny. Chcesz mówić o Bogu? Najpierw pokaż kim dla Ciebie jest. Nasza wiara ma być żywa, bo rodzi się z Boga, Który jest życiem. Św. Jan Paweł II był Papieżem słowa, ale ponad to był Papieżem czynu. To Jego gesty miłości przypominały nam o Tym, Któremu odpowiadał „tak” przez całe swoje życie. Tak więc Kochani… kochajmy Pana. - pisze SYNAJ TV pod swoim materiałem. Zapraszamy do obejrzenia!

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

Przeżywając tydzień misyjny jako dziękczynienie za posługę misyjną ks. Jana Czuby, Wydział Misyjny kurii diecezjalnej w Tarnowie przygotował czytanki na nabożeństwa różańcowe, które przybliżają postać naszego misjonarza oraz ostatnie chwile przed jego śmiercią.

Kilka słów o ks. Janie:

W 1989 roku rozpoczął swoją pracę misyjną w Mindouli, a po trzech latach został proboszczem parafii św. Tomasza Apostoła w Loulombo. Na tym obszarze założył aptekę oraz dom dla sióstr zakonnych i planował budowę kościoła i szpitala. Oddał się całkowicie swojej kapłańskiej służbie i działalności misyjnej, pracując dla 15 wspólnot w 36 wioskach. Nawet w czasie wojny domowej latem 1997 roku nie opuścił swojej misji, choć wiedział, że jest to niebezpieczne. Chciał być blisko miejscowych ludzi w trudnych chwilach. Niestety, zginął tragicznie 27 października 1998 roku, zamordowany przez rebeliantów, którzy napadli na jego plebanię w poszukiwaniu broni. W liście do swojego kolegi, który napisał dwa dni przed śmiercią, napisał: "Zostaje na miejscu do końca." Jego ciało spoczywa obok kościoła w Loulombo.

 

 

Czytanki do pobrania w załącznikach poniżej:

 

XV Międzynarodowa Konferencja Naukowa - Dziedzictwo kulturowe Drogi św. Jakuba

 

Dziedzictwo kulturowe Drogi św. Jakuba ?

Na czym polega fenomen Camino ? Czy pielgrzymowanie jest jeszcze w modzie ? Jaki jest sens samotnej wyprawy z kijem w ręku? A może to wszystko relikt średniowiecznej przeszłości ? Na te i inne pytania próbowali odpowiedzieć prelegenci, którzy z różnych stron świata przyjechali do grodu nad Uszwicą, aby rozmawiać o istocie i współczesnym znaczeniu szlaku św. Jakuba, potocznie nazywanego Camino de Santiago.

- Szlak św. Jakuba to nadal jeden z najpopularniejszych szlaków pielgrzymkowych od czasów Średniowiecza. Tylko w ubiegłym roku  do grobu św. Jakuba dotarło 438 307 pielgrzymów - przekonywał ks. Marcin Gazda, b. wikariusz brzeskiej parafii św. Jakuba w Brzesku a obecnie doktorant w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz jeden z prelegentów konferencji. Podczas swojej wyprawy na Camino spotykałem wielu różnych ludzi z którymi rozmawiałem. Jak się okazało, wśród Caminowiczów byli ludzie niewierzący, a także tacy, którzy w ogóle nie znali duchowości św. Jakuba Apostoła a przecież zmierzali do Jego grobu. Ci ludzie nawet nie wyrażali zainteresowania, aby poznać osobowość Tego wielkiego świętego. Ci ludzie szli w samotności, bo czuli taką potrzebę wewnętrzną, niosąc w sercu swoje własne intencje. Celowość takiej wyprawy była znana jedynie im samym. Czy to nie jest fenomen – pytał retoryczne ksiądz prelegent.

Przewodniczącym komitetu naukowego międzynarodowej konferencji był ks. prof. Piotr Roszak, doktor habilitowany nauk teologicznych, wykładowca na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK) oraz Uniwersytecie Nawarry w Pampelunie, który współtworzy pracownię Szlaku św. Jakuba przy wydziale Teologicznym UMK organizującą cykliczne seminaria poświęcone historii i teraźniejszości Camino de Santiago. W swojej prelekcji mówił o istocie pielgrzymowania człowieka, którą porównał do ziemskiego życia Jezusa Chrystusa.

- Jako dziecko nie miał własnego domu, bo przecież urodził się w Betlejem w czasie wędrówki Józefa i Maryi, potem zmuszony był uciekać do Egiptu, aż wreszcie został ukrzyżowany i pogrzebany … w nie swojej ziemi – mówił ks. prof. Piotr Roszak, wybitna znawca  tematyki Camino.

Migracyjny kontekst pielgrzymowania ks. prof. Piotr Roszak opisał również w książce pt. „Dziedzictwo religijne i kulturowe drogi św. Jakuba w 30. rocznicę uznania szlaku za pierwszy europejski szlak kulturowy”. Średniowieczny pielgrzym, wychodząc z progu własnego domu i zmierzając do Composteli doświadczał przekraczania wielu granic: nie tylko administracyjnych (królestw czy księstw, co wiązało się z pozyskiwaniem glejtów i pozwoleń na wiele czynności, jak choćby zbieranie jałmużny), ale także granic kulturowych (jak o tym świadczy Kodeks Kalikstyński) czy liturgicznych. Graniczność wpisywała się w ideę podróży, która z definicji prowadziła do kresów, co z filozoficznego punktu widzenia znacząco konfiguruje tę wyprawę (op. cit. str. 55 tamże).

 O bogatym dziedzictwie kulturowym Europy, którego jednym z elementów jest średniowieczny szlak św. Jakuba mówił ks. prof. Janusz Królikowski z Papieskiego Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie. Prelegent mówił również o chrześcijańskich korzeniach Europy, która mimo wielu zawieruch politycznych, schizmatycznych, wojennych przetrwała kilka wieków.  Krakowski profesor postawił tezę, która dowodzi o wciąż aktualnym przesłaniu papieża Jana Pawła II z 1982 roku zawartym w aktu europejskim.

 Wśród zagranicznych prelegentów międzynarodowej konferencji byli, m.in. Klaus Herbers (Uniwersytet w Erlangen, Niemcy, Vedran Prazen, Ivo Milat (Confraternity of St. James, Chorwacja), Oresta Bordun (Uniwersytet im. Iwana Franki we Lwowie, Ukraina), która ze względu na trwającą wojnę, połączyła się ze słuchaczami zdalnie na zasadzie on-line.

W trakcie wydarzenia odbyła się również promocja książki pt. Camino Polaco. Teologia-Sztuka-Historia-Teraźniejszość pod redakcją Piotra Roszaka, Franciszka Mroza i Marcina Gazdy w której ujęte zostały również akcenty brzeskiego sanktuarium św. Jakuba.

Wydarzeniem towarzyszącym konferencji jakubowej była sesja posterowa pod tytułem „Camino de Santiago - najpiękniejsza droga świata w Hiszpani, Polsce i województwie małopolskim” oraz wystawa w hallu głównym Regionalnego Centrum Kulturalno-Bibliotecznego w Brzesku.

Marek Białka

Tegoroczny Tydzień Misyjny będziemy przeżywać w naszej diecezji jako dziękczynienie za posługę misyjną ks. Jana Czuby, tarnowskiego kapłana fidei donum.

Inspiracją do tego jest 25 rocznica jego śmierci na ziemi kongijskiej, która przypada na 27 października. Stanowi ona jednak zwieńczenie jego ofiarnego życia, którego charakterystycznym rysem była zdolność do budowania pokoju. Postać ks. Jana jest zatem aktualna zarówno w polskim jak i światowym kontekście społecznym i politycznym. Wydarzeniem inaugurującym nasze dziękczynienie, była wizyta Biskupa Ildeverta Mouangi (21-22.10), pasterza diecezji Kinkala, w której pracował ks. Jan Czuba. Chciał on uczcić w ten sposób pamięć o naszym kapłanie fidei donum i nawiedzić miejsca związanego z jego życiem. O tym jak ważna dla Kościoła w Kongo była posługa ks. Czuby, Biskup Ildevert przekonywał w homilii, którą wygłosił podczas Mszy św. w parafii Pilzno. Oto jej fragmenty:

“25 lat temu, pod koniec października, ks. Jan Czuba oddał życie za pokój w Kongo, zamordowany przez uzbrojonych ludzi, ludzi w służbie zła, którzy siali zamęt i spustoszenie w regionie. W czasie wielkiej niepewności w departamencie Pool, kiedy wszyscy właśnie opuścili tę miejscowość w poszukiwaniu bezpieczeństwa, on chciał pozostać w imię swojej wiary, ponieważ był pasterzem tej części ludu Bożego, która została powierzona jego opiece.

[…] Ks. Jan był przekonany, że jego misją jest głoszenie Ewangelii pokoju i miłości, Ewangelii ludzkiej godności zagwarantowanej przez Chrystusa. Był przekonany, że jego misją jako kapłana na tym obszarze było zagwarantowanie pokoju dla wszystkich, aby dać pewność ludności w niepewności, która widziała w obecności kapłana, w tym niebezpiecznym czasie, znak pewnego odniesienia i gwarancji; osoba, która uspokaja, znak obecności samego Boga. W czasie, który stał się bardzo niespokojny dla wszystkich w regionie, tak długo, jak ksiądz tam był, nieliczni ludzie, którzy mogli pozostać, czuli się pewnie. Ksiądz stał się dla nich gwarancją pokoju. On, Tâta Jan, rozumiał to. Dlatego w jednym ze swoich ostatnich listów napisał, że tam jest i pozostanie tam dla pokoju. W ten sposób zgodził się zaryzykować własne życie, aby zagwarantować pokój innym. “Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” – powiedział Jezus w Błogosławieństwach, “albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9).

[…] W obliczu wojsk skierowanych przeciwko niechronionej ludności, wojsk siejących jedynie zniszczenie i spustoszenie, ksiądz Jan Czuba, w imię swojej wiary, w imię posługi duszpasterskiej, którą przyjął z miłości do Boga i do swoich braci i sióstr, nie wolał własnego bezpieczeństwa, własnego komfortu. Daje nam przykład odwagi, która jest aspektem kardynalnej cnoty męstwa.

[…] W brutalnej i niesławnej śmierci, którą Tâta Jan przyjął za swoich braci i siostry w Loulombo w Kongo, potwierdził tę konsekrację Bogu. Życie ochrzczonego Jana rozwijało się w ten sposób między dwoma zanurzeniami: chrztem i ostateczną śmiercią. W tym przypadku była to śmierć gwałtowna, śmierć zadana przez kogoś innego. My, mieszkańcy Konga, my, lud Boży w diecezji Kinkala, chcemy go rozpoznać jako kogoś, kto nas kochał, kto poświęcił się dla nas, kto chciał zatroszczyć się o nas, nie tylko o nasze dusze, ale także o nasze ciała. Zostawił swoją ojczyznę daleko, aby przybyć i opiekować się nami w Kongo, a co więcej, oddał za nas swoje życie. Chcemy rozpoznać w nim wzór życia, wzór wiary, wzór miłości”.

poniedziałek, 23 październik 2023 08:04

Wspólnota tarnowskiego Seminarium pielgrzymowała do Tuchowa

Wspólnota tarnowskiego Seminarium pielgrzymowała do Tuchowa

 

21 października wspólnota tarnowskiego Seminarium po raz kolejny pielgrzymowała do Matki Bożej Tuchowskiej. Tradycja pielgrzymki tuchowskiej związana jest z osobą Księdza Arcybiskupa Leona Wałęgi. To właśnie do jego osoby i przykładu życia nawiązywał w swojej homilii ks. Krzysztof Kamieński, który przewodniczył uroczystej Mszy Świętej w tuchowskim Sanktuarium.

Pielgrzymka Seminarium do tronu Tuchowskiej Pani przeniknięta jest mocnym akcentem powołaniowym, nie tylko dlatego, że wspólnota seminaryjna daje świadectwo swej wiary i radości powołania w czasie pielgrzymowania, ale także dlatego, że serca pielgrzymujących przenika pokorna prośba o dar powołań dla diecezji tarnowskiej. Mamy bowiem w pamięci słowa św. Jana Pawła II, który przypominał o potrzebie świętych kapłanów dla prowadzenia Ludu Bożego: „Potrzebni są kapłani, którzy będą stanowić «stałą gwarancję sakramentalnej obecności Chrystusa Odkupiciela w różnych czasach i w różnych miejscach» (Christifideles laici, 55), a przez przepowiadanie słowa oraz sprawowanie Eucharystii i innych sakramentów poprowadzą chrześcijańskie wspólnoty ścieżkami życia wiecznego” (św. Jan Paweł II, Orędzie na XXXVIII Światowy Dzień Modlitw o Powołania 2001). Modlitwa o dar powołań płynęła z serc pielgrzymujących w czasie drogi, uroczystej Eucharystii u tronu Maryi oraz w czasie drogi krzyżowej.

 

Więcej zdjęć z Pielgrzymki WSD do Tuchowa znajdziesz tutaj:
https://www.flickr.com/photos/157797941@N07/albums/72177720312121011/with/53276840912/

 

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

Biskup Tarnowski Andrzej Jeż wręczył dzisiaj w tarnowskiej katedrze stypendia Fundacji Arcybiskupa Jerzego Ablewicza.

 

Dzisiejsza uroczystość wpisała się w obchody 30-lecia Fundacji Księdza Arcybiskupa Jerzego Ablewicza. "Od 30 lat nasza fundacja im. arcybiskupa Jerzego Ablewicza pomaga młodym uzdolnionym ludziom zdobywać wykształcenie i rozwijać ich talenty. W tym okresie 30 lat, prawie 2500 młodych ludzi skorzystało z pomocy fundacji i jak zapewne dobrze wiecie fundacje założył w roku 1993 bp tarnowski Józef Życiński." - mówił podczas homilii bp Andrzej Jeż. Powołana fundacja otrzymała trzy główne zadania: troskę o działalność kulturalną, duszpasterską oraz dobroczynną, które realizuje przez:

– propagowanie ideałów miłosierdzia chrześcijańskiego przez organizowanie spotkań i odczytów poświęconych osobie oraz działalności pasterskiej Arcybiskupa Jerzego Ablewicza, a zwłaszcza jego trosce o najbiedniejszych;
– fundowanie stypendiów oraz udzielanie pomocy młodzieży pochodzącej z wielodzietnych i niezamożnych rodzin;

Od października 2015 roku został wprowa­dzony nowy program stypendialny, który pozwala w bar­dziej efektywny sposób wspierać zdolną młodzież z terenu diecezji tarnowskiej.

Warto przypomnieć, że wszelkie środki, jakie posiada Fundacja są efektem ofiar płynących z terenu diecezji zbieranych przy okazji udzielania sakramentu bierzmowania, a także tych, od indywidulanych ofiarodawców.

 

Gratulujemy stypendystom i życzymy im zapału do nauki oraz wytrwałości w codziennej pracy!

 

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

UROCZYSTE ZAKOŃCZENIE V SYNODU DIECEZJI TARNOWSKIEJ

 

Decyzją Biskupa Tarnowskiego uroczyste zakończenie V Synodu Diecezji Tarnowskiej odbędzie się 2 grudnia 2023 r. O godz. 10.00 w Bazylice Katedralnej w Tarnowie będzie celebrowana Eucharystia połączona z Sesją kończącą obrady V SDT. Już dzisiaj Biskup Tarnowski zaprasza wszystkich Członków Synodu do udziału w tym wydarzeniu. Szczegółowe informacje organizacyjne zostaną przekazane w późniejszym terminie.

Ks. Piotr Cebula
Sekretarz V SDT

Dodatkowe informacje

  • Galeria zdjęć Galeria zdjęć
  • Galeria video Galeria video

Szukaj w serwisie

Search - K2 Improved Search Plugin by Offlajn
Przeszukuj - Kategorie
Przeszukuj - Kontakty
Przeszukuj - Artykuły
Przeszukuj - Doniesienia
Przeszukuj - Tagi

Nowości w serwisie

logo DT 300

ADRES: KURIA DIECEZJALNA

33-100 Tarnów, ul. Piłsudskiego 6
tel. centrala 14-63-17-300, fax 14-63-17-309
e-mail:kuria(at)diecezja.tarnow.pl

Administrator danych osobowych informuje, że wszystkie dane osobowe na stronie internetowej diecezji tarnowskiej umieszczone zostały za zgodą osób, których dane dotyczą lub umieszczone są na podstawie prawa.

Polityka prywatności serwisu Diecezji Tarnowskiej

 

Please publish modules in offcanvas position.

INFORMACJA DOTYCZĄCA PLIKÓW COOKIES
Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych w naszym serwisie, dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies. Czytaj więcej Polityka prywatności Informację cookies strony internetowej zapewnia diecezja.tarnow.pl