Portal Diecezji Tarnowskiej - piątek, 21 czerwiec 2019

1. Gdy w lipcu 2016 r. zamordowano w Normandii księdza Jacques’a Hamela podczas sprawowania Mszy św. wydawało się nam, że w Polsce takie rzeczy nie mogą się zdarzyć, przede wszystkim dlatego, że wciąż żywa jest w naszym narodzie pamięć o ks. Jerzym Popiełuszce, Stefanie Niedzielaku, Stanisławie Suchowolcu, Sylwestrze Zychu i tylu innych duchownych – ofiarach komunistycznego reżimu. Gdy w Bretanii próbowano usunąć krzyż z pomnika św. Jana Pawła II, wydawało się nam, że takie akty wandalizmu są nie do pomyślenia w kraju tak silnie jak nasz związanym z chrześcijaństwem. Gdy pokazano mi zdjęcie z Brukseli, na którym widniał wizerunek Serca Jezusowego i Serca Maryi zawieszone na drzwiach toalety, pomyślałem sobie: „Na szczęście to barbarzyństwo jeszcze do nas nie dotarło”.

Niestety, w ostatnich tygodniach, zwłaszcza w trakcie trwania kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, miało miejsce wiele zdarzeń poddających w wątpliwość moją wcześniejszą konstatację. Myślę po pierwsze o profanacji jasnogórskiego wizerunku Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Matka Boża z naszej narodowej relikwii nosi już na swej twarzy trwałe ślady historycznej profanacji dokonanej przez husytów podczas napadu na klasztor w 1430 r. Obraz został wówczas wiernie odtworzony z inicjatywy Władysława Jagiełły i od tamtego czasu nie zadawano jej w naszym narodzie głębszych ran, nawet symbolicznych.

Myślę także o profanacjach i aktach bluźnierstwa do jakich dochodzi podczas tzw. marszów środowisk gejów, lesbijek, biseksualistów i transseksualistów. Oficjalnie powodem organizacji takich marszów jest troska o większą tolerancję w społeczeństwie, tymczasem stają się one miejscem obscenicznych prezentacji oraz sposobnością do okazywania pogardy wobec chrześcijaństwa, w tym także do parodiowania liturgii eucharystii, oraz do nawoływania do nienawiści w stosunku do Kościoła i osób duchownych.

Ataki na Kościół nie są jednak zaskakujące. O ile sytuacja dawniejsza – mówił św. Jan Paweł II w 1991 roku – zyskiwała Kościołowi ogólne uznanie nawet ze strony osób i środowisk „laickich”, to w obecnej sytuacji na takie uznanie w wielu przypadkach nie można liczyć. Trzeba raczej liczyć się z krytyką, a może nawet gorzej. Trzeba zdobywać się na rozeznanie; akceptować to, co w każdej krytyce może być słuszne. A co do reszty jest rzeczą jasną, iż Chrystus zawsze będzie „znakiem sprzeciwu” (Łk 2,34). Ten „sprzeciw” jest dla Kościoła także jakimś potwierdzeniem bycia sobą, bycia w prawdzie (por. Warszawa, 09.06.1991).

Myślę także o konkretnych aktach fizycznej napaści na kościoły i samych kapłanów. Szczególnie dotknęło to osobę ks. Ireneusza Bakalarczyka. To prawda, że każdy ksiądz winien być świadkiem Chrystusa aż po męczeństwo. „Dzisiaj – pisze Benedykt XVI, papież – emeryt – Bóg także ma swoich świadków (martyres) na świecie. Musimy tylko być czujni, by ich zobaczyć i usłyszeć. […] W procesie przeciwko diabłu Jezus Chrystus jest pierwszym i rzeczywistym świadkiem Boga, pierwszym męczennikiem, za którym poszła niezliczona rzesza innych” (Benedykt XVI, Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego). Męczeństwo Chrystusa było potrzebne, aby dokonało się nasze zbawienie, a jednak Jezus mówi „biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany” (Mk 14,21). Świadomi tego, modlimy się w szczególny sposób za nieprzyjaciół Kościoła.

2. Sytuacja wymaga postawienia pytania, jak w odpowiedzialny sposób relacjonować kwestię nadużyć seksualnych wśród duchownych i w innych grupach społecznych, aby nie kreować fałszywego, jednostronnego wizerunku Kościoła i nie prowokować kolejnych aktów słownej i fizycznej przemocy oraz aktów profanacji. Nie chodzi o samo informowanie o tych nadużyciach, gdyż to, że przez wiele lat panowało w tej sferze milczenie, jest powodem naszego zawstydzenia i bólu. Ujawnienie zaś tego problemu traktujemy jako okazję do oczyszczenia Kościoła. Jednak trudno zlekceważyć fakt, że w ostatnim czasie – w kontekście niektórych przekazów medialnych – zwiększyła się agresja wobec księży i wzrosła liczba profanacji.

Skupienie uwagi społeczeństwa na grzechu wykorzystywania seksualnego – poza bezpośrednią troską o dobro dzieci – ma jeszcze jeden pozytywny skutek. Uprzytomnia nam bowiem miejsce seksualności w życiu człowieka i powagę wszelkich decyzji podejmowanych w tej dziedzinie. Nie tylko wykorzystanie bezbronnego dziecka powoduje rany na całe życie. Sfera seksualności jest tak wrażliwa, że każde wykorzystanie i porzucenie, także osoby dojrzałej, głęboko ją ranią i powodują w jej życiu dalekosiężne negatywne skutki. Ponadto rozmaite grzechy przeciwko czystości są wzajemnie ze sobą powiązane. Jedne rodzą drugie. Lekarstwem na przestępstwa seksualne jest zachowanie VI przykazania Dekalogu. Komu zatem jest bliski los ofiar różnych nadużyć seksualnych, powinien – w ramach holistycznego podejścia – zaangażować się w promowanie kultury czystości.

3. Dzisiejszy sposób kwestionowania autorytetu Kościoła nie ma charakteru intelektualnego, lecz ideologiczny. W procesie wytoczonym Kościołowi próbuje się dowieść, że nie ma w nim ludzi prawych, a wiara jest jedynie hipokryzją. Dąży się do zdyskredytowania Boga i obrzydzenia całego Kościoła. „Dzisiaj – pisze Benedykt XVI, papież – emeryt – oskarżenie wymierzone w Boga jest nade wszystko przedstawianiem Jego Kościoła jako całkowicie złego i w ten sposób odwodzeniem nas od niego. [Stoi za tym oszukańcza logika], na którą zbyt łatwo dajemy się nabrać. Nie, nawet dzisiaj Kościół nie składa się tylko z Judaszów. Kościół Boży istnieje także dzisiaj i dzisiaj jest on właśnie narzędziem, dzięki któremu Bóg nas zbawia” (Benedykt XVI, Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego). Grzech i zło są w Kościele, ale jest w nim także niezliczona rzesza świadków wiernych, pokornych, składających codziennie ciche świadectwo swojej miłości do Pana Jezusa. Wystarczy się nieco rozejrzeć, odkładając na bok uprzedzenia.

Próba zohydzenia chrześcijaństwa i Kościoła – tak nierozerwalnie związanego w dziejach z Polską i polskością – ma na celu nie tylko osłabienie jego pozycji w społeczeństwie, ale także osłabienie ducha narodu. „Bez Chrystusa – mówił św. Jan Paweł II – nie można zrozumieć dziejów Polski […]. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz do zrozumienia naszego narodu […] nie rozumielibyśmy samych siebie” (Warszawa, 02.06.1979). W konsekwencji „stalibyśmy się cudzoziemcami we własnej ojczyźnie” (Praga, 21.04.1990).

W tradycji chrześcijańskiej sprofanowanym miejscom lub przedmiotom trzeba przywrócić pierwotny charakter sakralny. Dzieje się to poprzez specjalny obrzęd pokutny. Dlatego chciałbym poinformować, że księża biskupi – obecni na 383. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski – wzywają do publicznego przebłagania Boga za popełnione świętokradztwa. Prosimy, aby po Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w niedzielę 23 czerwca br., we wszystkich kościołach i kaplicach w Polsce, po każdej Mszy Świętej odśpiewać suplikację „Święty Boże, Święty Mocny…”.

Polecajmy Bogu naszą Ojczyznę, Kościół w Polsce i wszystkich Polaków. Zabiegajmy o to, abyśmy nie dali się podzielić i pamiętajmy, że „walka nie może być silniejsza od solidarności” (św. Jan Paweł II, Gdańsk, 12.06.1987).

Abp Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, dnia 17 czerwca 2019 roku

Dział: Polska

Zmarł ks. Ignacy Smaga SChr - wieloletni duszpasterz Polaków w Australii i Nowej Zelandii - pochodzący z parafii w Trzetrzewinie.

Dział: Komunikaty

Aleksandra Małochleb z Tarnowa Mościc reprezentuje Polskę na XI Międzynarodowym Forum Młodzieży w Rzymie, stanowiąc 50% delegacji naszego kraju. Drugie 50% to Michał z Warszawy. Ola relacjonuje dla Synaj.tv, że w Rzymie spotkała wielokulturowy tłum młodych z całego świata - 300 osób stanowiących delegacje 109 krajów.

Dział: Diecezja

15 czerwca o godzinie 10:00 w seminaryjnej kaplicy pw. bł. Romana od adoracji Najświętszego Sakramentu rozpoczęło się kolejne spotkanie Rady Duszpasterskiej Diecezji Tarnowskiej. Po tym modlitewnym wejściu w świadomość obecności Boga, prowadzonym przez ks. Michała Dąbrówkę, członkowie Rady udali się do auli Jana XXIII. Tam ks. Biskup przywitał zebranych życząc wszystkim światła Ducha Świętego w czekającej ich pracy.

Początek spotkania należał do wspomnianego już ks. Michała, dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego, który w krótkim wykładzie przedstawił zebranym zakres tematów, które miały stanowić punkt wyjścia do dalszej pracy członków Rady. W tym wypadku podstawą do dalszych prac zebranych członków Rady, były postulaty synodalne dotyczące sprawowania sakramentu pokuty i pojednania. Prelegent rozpoczął od zaakcentowania znaczenia sakramentu pokuty i pojednania dla poszczególnego człowieka jak i dla całego Kościoła. Następnie podzielił postulaty na trzy grupy:

  1. Potrzeba korzystania z sakramentu pokuty i pojednania.
  2. Dostępność sakramentu pokuty i pojednania.
  3. Inne.Trzeci dział tematyczny zawierał w sobie postulaty dotyczące stroju liturgicznego szafarza, kwestii związanych z posiadaniem przez spowiednika w konfesjonale różnego rodzaju sprzętów elektronicznych, czy pewnych szczegółów dotyczących organizowania spowiedzi na pierwszy piątek miesiąca czy przed świętami.

Pozostając w tym kluczu przybliżył zebranym treść poszczególnych postulatów.

Po wysłuchaniu wykładu wprowadzającego Radni przeszli do pracy w grupach, która przebiegała w atmosferze intensywnej wymiany zdań, spostrzeżeń i opinii. Wyniki pracy grupach były bardzo obszerne. Z przestawionych uwag na pierwsze miejsce wysuwa się potrzeba katechizacji wiernych w kontekście świadomości znaczenia i wpływu na wiernych sakramentu pokuty i pojednania. Inną kwestią często zauważaną i akcentowaną była potrzeba pracy na płaszczyźnie parafii nad właściwą formacją sumienia wiernych. Jednym ze sposobów powinny być okresowo organizowane nabożeństwa pokutne w których skonfrontowanie własnej postawy i swoich wyborów ze Słowem Bożym, jak też wspólnotowo pod kierownictwem księdza przeprowadzony rachunek sumienia pomoże w pracy nad własnym sumieniem. Uczestnicy spotkania wielokrotnie też akcentowali potrzebę – jeśli tylko jest taka możliwość – tzw. „konfesjonałów zamkniętych”, w których spowiadający się penitenci odczuwają znacznie większy komfort. Sprawa ta jest szczególnie ważna w kontekście osób niedosłyszących. Kolejna sprawa poruszona przez członków Rady to przystępowanie wiernych do sakramentu spowiedzi podczas trwającej Eucharystii. Należy podjąć starania by do minimum ograniczyć ilość osób spowiadających się w czasie Mszy Świętej przez umożliwienie im tego przed i po Eucharystii.

W kontekście sakramentu pokuty i pojednania znaczące miejsce zajął też pierwszy piątek miesiąca jako dzień w którym powinna być zwiększona możliwość przystąpienia do spowiedzi z jednej strony ale z drugiej strony potrzebne jest również informowanie wiernych o sensie nabożeństwa pierwszego piątku miesiąca i wskazywanie, że do spowiedzi można przystąpić także w któryś z poprzedzających dni.

Radni wskazali także pewne punkty, których brzmienie musi zostać jeszcze doprecyzowane.

Po zreferowaniu efektów prac w grupach i krótkiej dyskusji głos zabrał Biskup Andrzej. Podsumowując obrady wskazał na kilka szczególnie istotnych zagadnień dotyczących sakramentu pokuty i pojednania. Wśród nich wymienił przepowiadanie Słowa Bożego w kontekście formowania sumienia, związek sakramentu pokuty z innymi sakramentami, wpływ sakramentu pokuty i pojednania na rozwój duchowy Kościoła, jak również poszczególnych wiernych. Bardzo duży nacisk położył na potrzebę właściwego formowania sumień i właściwego kształcenia spowiedników. Istotne miejsce zajęło też zaakcentowanie połączenia adoracji i sakramentu pokuty. Wskazując na pragmatyczny wymiar sakramentu pokuty i pojednania Biskup zwrócił uwagę na wpływ tego sakramentu na całą rzeczywistość, w której funkcjonuje człowiek.

Dział: Diecezja

Szukaj w serwisie

Search - K2 Improved Search Plugin by Offlajn
Przeszukuj - Kategorie
Przeszukuj - Kontakty
Przeszukuj - Artykuły
Przeszukuj - Doniesienia
Przeszukuj - Tagi

logo DT 300

ADRES: KURIA DIECEZJALNA

33-100 Tarnów, ul. Piłsudskiego 6
tel. centrala 14-63-17-300, fax 14-63-17-309
e-mail:kuria(at)diecezja.tarnow.pl

Administrator danych osobowych informuje, że wszystkie dane osobowe na stronie internetowej diecezji tarnowskiej umieszczone zostały za zgodą osób, których dane dotyczą lub umieszczone są na podstawie prawa.

Polityka prywatności serwisu Diecezji Tarnowskiej

 

Please publish modules in offcanvas position.

INFORMACJA DOTYCZĄCA PLIKÓW COOKIES
Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych w naszym serwisie, dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies. Czytaj więcej Polityka prywatności Informację cookies strony internetowej zapewnia diecezja.tarnow.pl