ZIEGLER Grzegorz Tomasz (1770-1852)

bpzieglerSyn Jakuba, mieszczanina, i Franciszki z d. Kiderle. Urodził się 7 III 1770 r. w Kirchheim, w Szwabii. Szkołę początkową ukończył w miejscowości rodzinnej, gimnazjum u benedyktynów ottoborańskich, filozofię u norbertanów w Rot. W 1788 r. wstąpił do benedyktynów w Wiblingen. W 1791 r. złożył profesję zakonną, 25 IV 1793 r. otrzymał święcenia kapłańskie w Konstancji z rąk bpa W. J. L. Freihera.

Po święceniach uczył w gimnazjum zakonnym w Wiblingen, w 1794 r. został prefektem gimnazjum w Konstancji, gdzie uczył też poetyki i języka greckiego. W 1798 r. był wychowawcą młodzieży we Fryburgu. Jednocześnie studiował na tamtejszym uniwersytecie. W 1806 r. uzyskał doktorat z teologii na uniwersytecie w Salzburgu. W latach 1800-1801 był mistrzem nowicjatu w Wiblingen. W 1806 r. po sekularyzacji klasztoru wraz z grupą tamtejszych benedyktynów przeniósł się za zgodą cesarską do opactwa benedyktynów w Tyńcu. Tu był przeorem grupy niemieckiej. W 1807 r. został profesorem teologii dogmatycznej na UJ, w tym samym roku. dziekanem Wydziału Teologicznego. Jako profesor mieszkał w Krakowie. Po wkroczeniu wojsk Księstwa Warszawskiego do Krakowa ks. Ziegler w 1809 r. wyjechał do Austrii. Wykładał historię Kościoła w seminarium duchownym w Linzu, w 1815 r. teologię dogmatyczną na uniwersytecie w Wiedniu. Na tym stanowisku 5 II 1822 r. otrzymał nominację cesarza Franciszka I na biskupa nowo utworzonej diecezji tynieckiej. 25 IV 1822 r. prekonizował go na to biskupstwo Pius VII bullą Apostolatus officium. 29 VI 1922 r. przyjął sakrę biskupią w Wiedniu w kościele augustianów z rąk kard. Rudolfa Habsburga w asystencji dwóch opatów benedyktyńskich. 18 VIII 1922 r. odbył ingres do kościoła klasztornego w Tyńcu. Ponieważ opactwo tynieckie było poważnie zniszczone przez działania wojenne, a Tyniec leżał na krańcu wielkiej diecezji, dlatego bp G.T. Ziegler założył swą rezydencję w Bochni, gdzie w klasztorach skasowanych dominikanów i bernardynów umieścił swą kurię i seminarium duchowne. W Bochni był proboszczem ks. Pius Rieger, były benedyktyn z Wiblingen i Tyńca. Nowo zorganizowane przez Riegera gimnazjum w Bochni stanowiło zaplecze dla seminarium duchownego. Na razie bp Ziegler umieścił w Bochni tylko kurs czwarty, tzw. pastoralistów, alumni kursów od I do III nadal studiowali we Lwowie i Wiedniu, niektórzy w Przemyślu. Ziegler wszczął starania o budowę nowego gmachu seminarium. Pragnął również erygować kapitułę katedralną. Z braku odpowiednich warunków początkowo cesarz Franciszek I zamianował dwóch kanoników a w 1826 r. całą kapitułę katedralną. Z czasem Ziegler doszedł do wniosku, że stolicą diecezji powinien być, bardziej centralnie położony, mający tradycje diecezjalne Tarnów. Dlatego polecił proboszczowi Tarnowa ks. S. Zabierzewskiemu przeprowadzić remont katedry, przedłużyć prezbiterium i wykonać stalle dla kanoników katedralnych. Równocześnie starał się w Wiedniu i Rzymie o zmianę nazwy diecezji na tarnowską i przeniesienie siedziby biskupiej do Tarnowa. Starania te zostały uwieńczone pomyślnym skutkiem. 23 IV 1826 r. Leon XII zmienił nazwę diecezji tynieckiej na tarnowską i przeniósł jej stolicę do Tarnowa, a Zieglera prekonizował na biskupstwo tarnowskie. Stało się to bullą Sedium episcopalium translationes. 8 VII 1827 r. biskup „nowej diecezji” odbył ingres do katedry tarnowskiej.

Zorganizował również kurię diecezjalną. Zamianował 12 radców konsystorialnych, którzy mieli wspierać biskupa radą.

Bp Ziegler był gorliwym duszpasterzem. Wizytował parafie, bierzmował, pisał listy pasterskie w języku łacińskim. Do swoich diecezjan przemawiał przy różnych okazjach przy pomocy tłumaczy. Zdawał sobie sprawę z tego, że brak znajomości języka polskiego stwarza pomiędzy nim a wiernymi poważną barierę, dlatego gdy zawakowało biskupstwo w Linzu (Górna Austria) poprosił o nie. 13 IV 1827 r. otrzymał nominację cesarską na to biskupstwo a 25 VI 1827 r. prekonizował go Leon XII. 6 VIII 1827 r. bp G.T. Ziegler opuścił Tarnów i udał się do Linzu.

Był światłym i gorliwym biskupem. W Linzu zasłynął z walki z pozostałościami józefinizmu. Nazwano go „ein Vorkämpfer gegen den Josephinismus”. Do końca życia pozostawał aktywny mimo podeszłego wieku. Przed południem 15 IV 1852 r. odbył sesję kapitulną, a po południu zmarł. Pochowany w podziemiach katedry w Linzu.

 

Źródło: Ks. A.Nowak, SŁOWNIK BIOGRAFICZNY KAPŁANÓW DIECEZJI TARNOWSKIEJ 1786-1985, Tom I. Biskupi i kanonicy, Tarnów 1999.

logo DT 300

ADRES: KURIA DIECEZJALNA

33-100 Tarnów, ul. Piłsudskiego 6
tel. centrala 14-63-17-300, fax 14-63-17-309
e-mail:kuria(at)diecezja.tarnow.pl

Administrator danych osobowych informuje, że wszystkie dane osobowe na stronie internetowej diecezji tarnowskiej umieszczone zostały za zgodą osób, których dane dotyczą lub umieszczone są na podstawie prawa.

Polityka prywatności serwisu Diecezji Tarnowskiej

 

Please publish modules in offcanvas position.

INFORMACJA DOTYCZĄCA PLIKÓW COOKIES
Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych w naszym serwisie, dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies. Czytaj więcej Polityka prywatności Informację cookies strony internetowej zapewnia diecezja.tarnow.pl