Tegoroczny Tydzień Misyjny będziemy przeżywać w naszej diecezji jako dziękczynienie za posługę misyjną ks. Jana Czuby, tarnowskiego kapłana fidei donum.

Inspiracją do tego jest 25 rocznica jego śmierci na ziemi kongijskiej, która przypada na 27 października. Stanowi ona jednak zwieńczenie jego ofiarnego życia, którego charakterystycznym rysem była zdolność do budowania pokoju. Postać ks. Jana jest zatem aktualna zarówno w polskim jak i światowym kontekście społecznym i politycznym. Wydarzeniem inaugurującym nasze dziękczynienie, była wizyta Biskupa Ildeverta Mouangi (21-22.10), pasterza diecezji Kinkala, w której pracował ks. Jan Czuba. Chciał on uczcić w ten sposób pamięć o naszym kapłanie fidei donum i nawiedzić miejsca związanego z jego życiem. O tym jak ważna dla Kościoła w Kongo była posługa ks. Czuby, Biskup Ildevert przekonywał w homilii, którą wygłosił podczas Mszy św. w parafii Pilzno. Oto jej fragmenty:

“25 lat temu, pod koniec października, ks. Jan Czuba oddał życie za pokój w Kongo, zamordowany przez uzbrojonych ludzi, ludzi w służbie zła, którzy siali zamęt i spustoszenie w regionie. W czasie wielkiej niepewności w departamencie Pool, kiedy wszyscy właśnie opuścili tę miejscowość w poszukiwaniu bezpieczeństwa, on chciał pozostać w imię swojej wiary, ponieważ był pasterzem tej części ludu Bożego, która została powierzona jego opiece.

[…] Ks. Jan był przekonany, że jego misją jest głoszenie Ewangelii pokoju i miłości, Ewangelii ludzkiej godności zagwarantowanej przez Chrystusa. Był przekonany, że jego misją jako kapłana na tym obszarze było zagwarantowanie pokoju dla wszystkich, aby dać pewność ludności w niepewności, która widziała w obecności kapłana, w tym niebezpiecznym czasie, znak pewnego odniesienia i gwarancji; osoba, która uspokaja, znak obecności samego Boga. W czasie, który stał się bardzo niespokojny dla wszystkich w regionie, tak długo, jak ksiądz tam był, nieliczni ludzie, którzy mogli pozostać, czuli się pewnie. Ksiądz stał się dla nich gwarancją pokoju. On, Tâta Jan, rozumiał to. Dlatego w jednym ze swoich ostatnich listów napisał, że tam jest i pozostanie tam dla pokoju. W ten sposób zgodził się zaryzykować własne życie, aby zagwarantować pokój innym. “Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” – powiedział Jezus w Błogosławieństwach, “albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9).

[…] W obliczu wojsk skierowanych przeciwko niechronionej ludności, wojsk siejących jedynie zniszczenie i spustoszenie, ksiądz Jan Czuba, w imię swojej wiary, w imię posługi duszpasterskiej, którą przyjął z miłości do Boga i do swoich braci i sióstr, nie wolał własnego bezpieczeństwa, własnego komfortu. Daje nam przykład odwagi, która jest aspektem kardynalnej cnoty męstwa.

[…] W brutalnej i niesławnej śmierci, którą Tâta Jan przyjął za swoich braci i siostry w Loulombo w Kongo, potwierdził tę konsekrację Bogu. Życie ochrzczonego Jana rozwijało się w ten sposób między dwoma zanurzeniami: chrztem i ostateczną śmiercią. W tym przypadku była to śmierć gwałtowna, śmierć zadana przez kogoś innego. My, mieszkańcy Konga, my, lud Boży w diecezji Kinkala, chcemy go rozpoznać jako kogoś, kto nas kochał, kto poświęcił się dla nas, kto chciał zatroszczyć się o nas, nie tylko o nasze dusze, ale także o nasze ciała. Zostawił swoją ojczyznę daleko, aby przybyć i opiekować się nami w Kongo, a co więcej, oddał za nas swoje życie. Chcemy rozpoznać w nim wzór życia, wzór wiary, wzór miłości”.